www.sanatoriumoska.fora.pl

martadell

Miasto liczy około 2 tysięcy mieszkańców.
Leży na południowym krańcu Pojezierza Krzywińskiego, stanowiącego fragment znacznie większej jednostki pojeziernej - Pojezierza Leszczyńskiego.
Miasto od strony wschodniej położone jest nad brzegami Jeziora Łoniewskiego, rozłożone jakby u stóp zbiornika wodnego. Położenie u stóp jeziora i w urozmaiconym wzgórzami moreny dennej terenie. Położenie takie stanowi o niezwykle malowniczym usytuowaniu Osiecznej, tworząc jeden z najpiękniejszych zakątków tzw. Ziemi Leszczyńskiej i Wielkopolski.

Wmieście występuje zróżnicowana konfiguracja terenu. Najwyżej, spośród starej części miasta - położony jest Rynek i kościół, a wszystkie drogi, które do nich prowadzą, wspinają się ku górze. Znajdują się one na wysokości 100 m npm, natomiast nie zalane części rynny jeziora schodzą do wysokości niewiele ponad 70 m npm.

Jezioro powstało kilkadziesiąt tysięcy lat temu, podczas ostatniego zlodowacenia ziem polskich, które nazwano bałtyckim. Było to w okresie, najdalszego, południowego zasięgu tego zlodowacenia, czyli stadiału leszczyńskiego.
Jezioro powstało w marginalnej strefie zlodowacenia, bo na końcu lądolodu. Zajmuje ono fragment rozległej rynny, która rozpościera się od Wonieścia po Osiecznę, Grodzisko i Górzno. W rynnie tej znajduje się 11 jezior.
W przeszłości, gdy poziom wód był wyższy o 2 metry, wówczas obecne jeziora, tworzyły jeden potężny zbiornik wodny, który najsłynniejszy polski kronikarz Jan Długosz nazwał"Woniesko".

Rejon Osiecznej ma stosunkowo młodą jeszcze rzeźbę polodowcową - młodo glacjalną. Niedaleko od miasta, na południe, występują relikty leszczyńskiej moreny czołowej. Ma ona skromne rozmiary, ponieważ grubość lądolodu była tu niewielka, a stagnowanie czoła lodowca nie trwało długo. Morena ta została w znacznym stopniu rozmyta przez wody roztopowe i dlatego tworzy pojedyncze wzgórza tzw. ostańce. Jedno z nich - Góra Jadwigi - ma wysokość 150 m npm. i tworzy w okolicach Leszna i Osiecznej najwyższe wzniesienie.

Pełne uroku są zakątki w rejonie Stanisławówki.
Znajduje się tutaj tajemniczy"Wydor"("Widor"), stanowiący głębokie rozcięcie erozyjne. Po jego dnie sączy się niewielka strużka wody, zmierzająca w kierunku jeziora.
To nadzwyczaj urokliwe miejsce, jest owiane wątkiem tajemniczości.
Trzeba przyznać, iż jest to miejsce niezwykłe, nie tylko ze względu na ukształtowanie terenu, ale także ze względu na występowanie tutaj rzadkich gatunków roślin i okazałego drzewostanu.

Takich miejsc nie brakuje wokół Osiecznej. Pomijając to, wyjątkowe w swej urodzie miejsce, miasto jest otoczone polami, łąkami, mokradłami i lasami.
Od strony południowej rynna kontaktuje się ze zwartym i zróżnicowanym zespołem leśnym - lasem Łoniewo i Kąkolewo. Dominuje tutaj drzewostan liściasty. Są to przeważnie buki, jawory, dęby, jesiony. Duży płat leśny o nazwie Las Osieczna, rozpościera się po obu stronach drogi łączącej Osiecznę z Lesznem, jednak tutaj przeważa drzewostan iglasty. Niewielkie płaty lasów występują też w rejonie Drzeczkowa i Goniembic, natomiast na zachód i wschód od Osiecznej - jak okiem sięgnąć rozpościerają się pola uprawne.

ntlii

i tak nie przeczytałam. ale to miasto jest zarąbiste ;d